Hebt u wel eens goed naar uw oren gekeken? Het zijn best rare dingen. Mijn zoon had laatst gestoeid met een vriend en een grote bloeduitstorting op zijn oor. Hij kon het zelf niet goed zien, dus ik maakte met mijn telefoon foto’s. We hebben samen aandachtig zitten kijken. Zo’n oor. Het ziet er niet uit!
Ik ben doof. Mijn rechteroor doet het niet. Het is aangeboren en er is niets aan te doen. Ik ben heel tevreden met mijn ene oor, het werkt voortreffelijk en ik weet niet beter. Dus lekker zo laten, denk ik dan, ik ga door het leven met één oor.
Mijn rechteroor bestaat voor mijn gevoel niet. Ik hoor niets aan die kant, dus ik ben me niet bewust van zijn bestaan. Soms zie ik hem in de spiegel, maar dat is het dan. Ik hou des te meer van mijn linkeroor, hou hem angstvallig in de gaten en bescherm hem bij concerten met een oordopje. Voor de feestelijk heb ik aan die kant ook meer gaatjes voor oorbellen. En ik doe altijd een ‘orendansje’, zodat ik mijn gezelschap aan de goede kant heb en hou.
Mensen zeggen vaak dat ik goed kan luisteren. Dat heeft alles te maken met mijn ongebreidelde nieuwsgierigheid, maar vast ook iets met dat doof zijn: ik moet gewoon goed opletten of iemand praat en vervolgens bedachtzaam luisteren naar wat wordt gezegd. Ik ben ook een enorme muziekliefhebber en luister bij voorkeur met oortjes in. Nou ja, één oortje dan. Soms probeer ik me voor te stellen hoe het is om niet meer te horen. Onvoorstelbaar erg lijkt me dat.
Daarom hou ik zielsveel van mijn ene oor. Koester ik het en zal ik ook geen moment aarzelen om, als dat nodig mocht blijken, iets te aan te brengen om mijn gehoor te verbeteren. Maar zover is het nog niet. Bij een recente gehoortest bleek dat ik een bijzonder goed oor heb, voor mijn leeftijd. Dus ik koester het meer dan ooit, met liefde en zorgzaamheid.
Wilt u ook goed voor uw oren zorgen, net zoals Alet? Plan vandaag nog uw jaarlijkse gehoortest.
