‘We zien wel waar het schip strandt.’ Coby is 92 en een rasechte Amsterdamse. Ze ziet het leven vol vertrouwen tegemoet en stopte pas een maand geleden met autorijden.
Haar vader stond met een kar op de Albert Cuijp. De komst van Jamin maakte een einde aan zijn kleinschalige koekverkoop. Hij stapte over op fruit en Coby nam op jonge leeftijd de nering tijdelijk over. Tot op de dag van vandaag is ze dol op fruit.
Toen de kinderen nog klein waren, overleed haar man. ‘Hoe moet dit verder?’ dacht Coby. Het weduwen- en wezengeld was te weinig om van te leven. Ze ging niet bij de pakken neerzitten en werd koffiejuffrouw.
Coby werd als kind gepest en liet over zich heen lopen, maar die tijd is voorbij. Toen ze alleen kwam te staan, leerde ze voor zichzelf en haar kinderen op te komen. Het verlegen meisje van toen was een zelfstandige vrouw geworden.
Haar tweede man was heel lief voor de kinderen. En voor haar. Na een jaar gingen ze samenwonen. ‘Ome Cor?’, vroeg haar zoontje, ‘Mogen we vanaf nu papa tegen u zeggen?’ Het ontroert haar nog steeds, ik hoor het aan haar stem.
Hij overleed op 91-jarige leeftijd. Coby staat er nu weer alleen voor en dat vindt ze moeilijk. De tranen zitten hoog, maar ze is elke dag dankbaar voor de kinderen, voor alle liefde die ze krijgt, de bloemen van de tuin en alle mooie herinneringen.
Ik hoor Coby’s verhaal in de duinen. Huh? Hoe dan?
Het is een podcast.
Probeer het ook eens - via de ipad, computer of mobiele telefoon – en er gaat nieuwe luisterwereld voor u open.
Coby’s verhaal is opgetekend door Roos Oosterbaan en Leonie van Noort en opgenomen in de podcast TOEN & NU. Het zijn 10 bemoedigende verhalen van ouderen, die ondanks tegenslag in het leven een moedige koers varen, op weg naar nieuwe vergezichten.
U vindt de podcast hier (en voor de ervaren luisteraar: ook op Spotify en de gebruikelijke podcast platforms).
